Eg kjem frå vest landet, og bur på ei øy utafor Bergen. Her snakkar dei fleste den bergenske dialekten, der alle uttaler ”jeg” som – ”eg”, ”ikke” som ”ikkje” og den tydelege skarre- R som du høyrer over heile vestlandet. Her snakkar vi ikkje med tjukk L eller nokon blaute konsonantar. Dersom du drar til dei andre områda lengre ute på øya vil du merke at dialekten der skil seg meir frå den bergenske dialekten som eg snakkar. Likevel går det typiske trekka igjen, men nokre ord blir uttalt litt annleis. Nokon seier ”gjera” og ”den jento” medan eg seier ”gjøre” og ”den jenten”.
Mine foreldre snakkar eit anna talemål enn det eg gjer. Min mor er frå byen Tromsø i Nord-Noreg, men ho har budd i Bergen så lenge at ho snakkar ein blanding av bergensk dialekten og den nordnorske dialekten. Ho skifter med ein gong over til den nord norske dialekten når ho er heime i Tromsø eller snakkar med familien sin eller venninner på telefonen.
Faren min er født og oppvokst på vest landet, men det er litt vanskeleg å sei kva for eit talemål han har. Eg kan vel sei det er ein blanding av alle slags dialektar. Når han var ein liten gut og ungdom, snakka han med rulle r, men no er r’en havna midt på tunga . Han verken skarrar eller rullar på r’en. Han reiser mykje rundt i landet, noko han har gjort heile livet, og budd på forskjellige områder med forskjellige dialektar. Kan vel sei han har lett for å tilpasse seg dialektar han treffar på og forandrar talemålet etter kven han snakkar med. Eg snakkar med den same dialekten uansett kven eg snakkar med, men eg har merka at når eg besøkar familien i nord, har eg ein tendens til å uttale nokre ord slik dei gjer. Det er litt morosamt å tenkje over at eg er halvt nordlending, men eg ser på meg sjølv som ein ekte bergensar.
Bilete kjelder
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar