Norskfaget

Læreplanen i norsk etter Kunnskapsløftet (LK07) har fått mykje kritikk, og mange hevdar at den er for omfattande, utflytande og ambisiøs. Mellom anna hevda GunnarSkirbekk nyleg i ein kronikk i BT at læreplanen Udir “ leverer høgtravande og innhaldstom pedagogisk retorikk og stiller urealistiske krav til elveane i norskfaget”.

Det er bestemt at planen skal revideras og ei arbeidsgruppe har nyleg lagt fram eit forslag. 

Eg har møtt denne planen frå eg gjekk i ungdomskulen, og har gjort mine erfaringar.

Sidan eg har blitt opplærd etter denne planen har eg mine meiningar om korleis denne planen har virka på meg. Eg kan seie meg einig i kva Gunnar Skirbekk skreiv i kronikken sin i BT. Språket som vi blir opplærd i, kan virka svært langt til sides for korleis vi vanlegvis snakkar. I fjernsynet er det også svært vanleg å snakke dialekt som igjen gjer at det høgtravande språket vi lærar på skulen blir kunstig. Det kan verka som om det er korleis ein skal skriva som er viktig og ikkje kva ein skriv om.

I den nye planen bør ein fjerna det kunstege med norsken og heller konsentrera seg om korleis ein skal skrive innhaldsrikt, men samstundes riktig. Med riktig meiner eg eit slikt språk som dei fleste kan kjenna seg igjen i. Sjangrar som kåseri og essay kan ein ta ut i undervisninga og heller tilby dei som fordjupingsfag. Dagens ungdom interesserer seg meir om film, facebook og twitter. Desse sosiale mediar burde ein ta meir på alvor, og få med i planen. Det er lettare for ungdomen å sjå nytte av dette som fag enn kåseri  og essay.  

http://lrtiller.files.wordpress.com/2008/12/wordle_norsk.jpg?w=500

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeTBzYB0e1QzJUvz2Js83gDJ4ETnUUQ-IoJQWu_hjF-7PEAFvRn1tTt3_vFcKePjB0sDSrkKBKnVCn_Mqi5Ujxg2OIhcSYsqUI8N_mIiXaOiBZkDYYwiSMyXyy_VMVvsxJklJXE1h76CM/s400/medier.jpg

Litteratur etter 1980

I det siste har vi sett på litteratur frå tida etter 1980. Ved sidan av å ha lest romanen Kjærleik av Hanne Ørstavik (1997) har vi arbeida i par med ein kortare tekst av ulike forfattarar. Eg arbeida i par med Maria og vi presenterte eit utdrag frå ein roman Coka Hola Company av Abo Rasul. Forfattaren heiter eigentleg Mathias Faldbakken. Romanen blei utgjeven i 2001. Denne romanen handlar om ein mann, som kallar seg sjølv Simpel. Han er ein menneskefiendtleg person (misantropisk) som hatar alt som har med menneskar og gjera. Sjølv driv han eit pornofilmselskap for å kunne betale for aksjonar han driv mot det han hatar. Alt i frå folk som tar trikken, set ei sprøyte i parken, skriv i aviser og pedagogar.

I utrdaget vi tok for oss, finn vi Simpel i eit tv-program der han vert intervjua av ein programleder som heiter Peter Nilsen. Intervjuet handlar om nokre av aksjonane Simpel hadde gjort. Mellom anna fortalte han om at han hadde dopa ned ein kulturmedarbeidar og tatovert ordet fascinasjon på magen hennar. I intervjuet blir han oppfatta som ein veldig hissig og misnøgd person, men samstundes får han støtte frå publikum i studio. Dette tykkjer han ikkje noko om, sidan han er i mot å bli godtatt i samfunnet. Applausen han får viser berre at han og er ein del av det samfunnet han hatar.  Det viser at han berre er eit menneske som aksjonerar mot seg sjølv.

Min meining er at Abo Rasul vil få fram at det i dag ikkje er noko som provoserer lenger. Simpel ville med sine aksjonar provosere publikum men dette mislykkast han med. Dette finn ein også igjen i alle Tv-program der dei prøver å sjokkere sjåarane, men dei endar berre med å latterliggjera seg sjølve. 

Romanen vi arbeidde med er eit eksempel frå skitten-realismen. Denne sjangeren framhevar ofte det som ein forbinder med kvalme og ubehag. Der menneskar er sære og har eit avskyeleg språk seg i mellom. Sjangeren har ikkje tabuer. Dette utdraget vi har arbeida med passar rett inn i skitten-realismen.

Tekstane til Abo Rasul inneheld eit språk som er stygt, rått og overdrive.  Han har også skriven ei anna roman som går under tittelen misantropi, Macht und Rebel. Denne blei utgitt i 2002 og handlar om ein politisk venstre side som lar seg sluke av ein rå kapitalisme. Begge romanane handlar om at det er ikkje noko som provoserer lenger.  Eg tykkjer teksten i Coka Hola Company var både morosam og drøy på same tid. Ordbruken var likevel i overkant av kva eg tykkjer sømer seg.  

Biletekjeldar 

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFGzOI0i-hG7g0lb2Uy4lraHyZCL2yDagL1-0wNcXcJy1pJUPRaHtxHR92nsQuRkx4tNBbphIb0V-_5e7_31TzBbcPwQL4vXXczcNNRWK6GmkikT5DkV-ZeUlEqyxdupp1fwsDhwEU61bu/s1600/matias8.jpg

Fordjupningsemne 2

Eg har no presentert fordjupingsemnet mitt i norsk. Mitt val falt på emnet, adaptasjon. Det vil sei at eg valte å samanlikne bok og film, altså film som er laga i utgangspunkt av ei bok. Valet mitt falt på boka Dear John som er skriven av forfattaren Nicholas Sparks. Mange som har lest bok og deretter sett filmen som er basert på boka, har ofte blitt skuffa over filmen. Blant anna fordi fleire av hendingane blir kutta ut eller omgjort, i tillegg kan både begynninga og slutten være forandra. Eg fant ut at eg først skulle lese boka før eg såg filmen, for så å finne ut kva inntrykk eg satt igjen med. Måten eg valte å arbeide med dette emnet på, likte eg, for eg er ei jente som likar å arbeide fritt og på eigenhand. Då kan eg styra mine eigne løp. Samtidig var det ikkje bare ein leik å arbeide med denne oppgåva, det var også ein utfordring. For det var ikkje så lett å vita kva eg skulle ha med i oppgåva ettersom eg måtte halde meg innanfor ei tildelt tidsramme og dette speilte seg igjen i karakteren eg fekk. Karakteren er eg likevel nøgd med, sidan eg berre mangla nokre få punktar for å oppnå ein endå betre karakter.  Det viktigaste eg lærte i arbeidet med dette emnet var vel kva eg må forbetre meg på til eksamen.

Bilete kjelder

http://ia.media-imdb.com/images/M/MV5BMTk1NDEzMTU5NV5BMl5BanBnXkFtZTcwNTI3MTk5Mg@@._V1._SY317_.jpg